Roommate...11 #ยูวิน

"ถ้าอยากให้พี่หยุดก็พลักออกตั้งแต่ตอนนี้  เพราะถ้าพี่จูบวินเมื่อไรพี่จะไม่ยอมหยุด"

                 ก็ไม่รู้ว่าคำตอบของเราชัดเจนพอไหม เราเป็นคนดันพี่ยูตะให้นอนกับเตียง เราคร่อมพี่ยูตะอยู่ก็จริงแต่ไม่ได้เหนือกว่าเลย มือใหญ่ลูบที่เอวของเรามือซุกซนลวงเข้ามาในเสื้อยิ่งทำให้สัมผัสของพี่ยูตะกระชากเราจนหมดสิ้น เราปล่อยตัวเองไปกับพี่ยูตะจนหมดไม่รู้ว่าเมื่อไรที่เราถูกพลิกตัวลงไปนอน ปลายลิ้นดูดเม้นสร้างรอยสีแดงไปจนทั่ว เราไม่ได้ห้ามพี่ยูตะและไม่คิดจะห้าม เราแค่อยากได้รับสัมผัสที่โหยหามาตลอด

"อื้ออออ  ... พี่ยูตะ"

               

"คนดีของพี่"

                 กางเกงถูกถอดทิ้งไปแล้ว  สัมผัสที่กำลังสร้างความเสี่ยวซ่านอยู่ที่แกนกายของเราด้วยริมฝีปากของพี่เขา ยิ่งขยับเข้าออกเร็วเท่าไรเรายิ่งล่องลอยไปบนอากาศมากขึ้นเท่านั้น

"อืมมมมมมมม....พี่ยูตะ....วิน....อืม...........อ่าห์"

                    น้ำสีขาวถูกปล่อยออกมา พี่ยูตะไม่รังเกียจที่จะให้มันเลอะปากตัวเอง พี่ยูตะขยับขึ้นมาจูบเราอย่างอ่อนโยน ปลายลิ้นที่สอดเข้ามาค่อยๆชิม เราเคยมีจูบแรกแต่ไม่หวานจนชื่นใจเท่าครั้งนี้ ลิ้นที่แตะโดนกันถูกพี่ยูตะดูดเล่นจนพอใจ

                    พี่ยูตะพลักออกจากจูบแล้วถอดเสื้อผ้าของตัวเอง เราอยากช่วยก็เลยลุกไปดึงเสื้อของพี่เขา เรากอดออกแกร่งตรงหน้าก่อนจะเม้นดูดที่ยอดออกสีชมพูของพี่ยูตะ

"เด็กดื้อ"

"วินดื้อแค่กับพี่ยูตะ"

"พี่ก็จะดื้อกับเราแค่คนเดียว  ดื้อแรกของเราคือพี่จะไม่จบมันแค่รอบเดียว"

                   พี่ยูตะดันเรานอนสอดนิ้วยาวเข้ามาในช่องทางรักที่ไม่เคยมีใครได้เข้าไป  เราจิกหลังของพี่ยูตะระบายความเสี่ยวของตัวเอง พี่ยูตะขยับนิ้วเข้าออกเบาๆ จากแค่นิ้วเดียวเพิ่มเข้าไปเป็นสอง

"เจ็บ  วินเจ็บ"

              พี่ยูตะจูบที่ริมฝีปากของเราแล้วส่งยิ้มมาให้  ดึงมือของเราไปสัมผัสกับแกนกายของพี่เขา เราลุกมานั่งก่อนจะโดนพี่ยูทำให้หน้าแดงด้วยการจับของเราสองคนขยับไปพร้อมๆกัน

"อื้ออออ...อื้อออออ...พี่ยูตะ"

                 พี่ยูตะปล่อยน้ำสีขาวออกมา ดันเราลงไปนอนแล้วสอดแกนกายใหญ่ลงมาช่องทางรักของเรา เจ็บกว่าที่คิด

"มันจะเจ็บแค่แป๊บเดียว พี่จะทำให้วิน..........ร้องขอพี่ไม่เว้นวัน"

                   ก้มลงมากระชิบที่ข้างหูทำให้ช่วงล่างต้องขยับไปด้วย เราครางออกมาอย่างอดไม่ได้  ยิ่งพี่ยูตะขยับแรงมากเท่าไรเรายิ่งครางจนเสียงดัง มันหวาบหวิวจนเราเริ่มต้องการให้มันมากกว่านี้ จะเก่งไปแล้วพี่ยูตะเนี่ย

"วินชอบ....อ้ะ....อะ....พี่ยูตะ...อ้ะ"

"คนดีของพี่ .... ซิ๊ดดดด .... อ่าห์"

                   เรากำลังโดนกระแทกอย่างไม่หยุดแรง ยิ่งอารมณ์ของพี่ยูตะเพิ่มมากเท่าไรยิ่งกระแทกลงมามากเท่านั้น  มือใหญ่จับที่แกนกายของเราขยับไปพร้อมกัน  ช่องทางรักของเราตอดรัดจนเราเองยังรู้สึก แกนกายใหญ่กระแทกใส่เรารุนแรงขึ้น  เรายิ่งครางดังจนกลัวห้องข้างๆมาด่า  พี่ยูตะเรียกชื่อเราซ้ำไปมา เราเองก็เรียกชื่อพี่ยูตะไม่หยุด

"วิน .... อ้ะ ..... ซิ๊ดดดดด .... วิน .... อ๊ะ"

"พี่ยูตะ .... อ๊ะ ..... อ๊ะ .... พี่ยูตะ .... วิน ... วิน .... จะปล่อยแล้วพี่ยูตะ"

                  พี่ยูตะก้มลงมาจูบเราพร้อมกับกระแทกที่ช่องทางรักแรงขึ้นขยับมือที่แกนกายของเราเร็วขึ้น จนในที่สุดก็ปล่อยน้ำสีขาวออกมาพร้อมกัน

"อ่าห์ ...."

"อ่าห์ .... ซิ๊ด .... วิน"

               หมดแรงด้วยกันทั้งคู่ พี่ยูตะถอดแกนกายออกก่อนจะสอดกลับไปอีกครั้ง เราตกใจที่พูตะจะเริ่มอีกรอบเร็วขนาดนี้

"มันยังออกไม่หมดครับ"

                 ปล่อยออกมาเมื่อกี้มันเยอะมากแล้วนะแต่เราก็ยอมให้พี่ยูตะสอดลงไปที่ช่องทางรักอีกครั้ง พี่ยูตะขยับอีกสองสามที่เราก็ได้รับน้ำอุ่นๆอีกครั้ง

"คนดีของพี่ ขอบคุณนะครับ พี่รักวินนะ"

"วินก็รักพี่ยูตะ"

               ดึงแกนกายออกไปแล้วแต่เรากับพี่ยูตะยังกอดกันไม่ยอมคลาย  ความคิดถึงสะสมในใจของเรามากมายขนาดไหนมีแค่เราสองคนที่รู้  

กลับฐานหลักด้วยนะคะ 

จุ๊ฟ.....