วันพฤหัสบดีที่ 6 เมษายน พ.ศ. 2560

Roommate...11 #ยูวิน






"ถ้าอยากให้พี่หยุดก็พลักออกตั้งแต่ตอนนี้  เพราะถ้าพี่จูบวินเมื่อไรพี่จะไม่ยอมหยุด"
                 ก็ไม่รู้ว่าคำตอบของเราชัดเจนพอไหม เราเป็นคนดันพี่ยูตะให้นอนกับเตียง เราคร่อมพี่ยูตะอยู่ก็จริงแต่ไม่ได้เหนือกว่าเลย มือใหญ่ลูบที่เอวของเรามือซุกซนลวงเข้ามาในเสื้อยิ่งทำให้สัมผัสของพี่ยูตะกระชากเราจนหมดสิ้น เราปล่อยตัวเองไปกับพี่ยูตะจนหมดไม่รู้ว่าเมื่อไรที่เราถูกพลิกตัวลงไปนอน ปลายลิ้นดูดเม้นสร้างรอยสีแดงไปจนทั่ว เราไม่ได้ห้ามพี่ยูตะและไม่คิดจะห้าม เราแค่อยากได้รับสัมผัสที่โหยหามาตลอด

"อื้ออออ  ... พี่ยูตะ"
               
"คนดีของพี่"
                 กางเกงถูกถอดทิ้งไปแล้ว  สัมผัสที่กำลังสร้างความเสี่ยวซ่านอยู่ที่แกนกายของเราด้วยริมฝีปากของพี่เขา ยิ่งขยับเข้าออกเร็วเท่าไรเรายิ่งล่องลอยไปบนอากาศมากขึ้นเท่านั้น

"อืมมมมมมมม....พี่ยูตะ....วิน....อืม...........อ่าห์"
                    น้ำสีขาวถูกปล่อยออกมา พี่ยูตะไม่รังเกียจที่จะให้มันเลอะปากตัวเอง พี่ยูตะขยับขึ้นมาจูบเราอย่างอ่อนโยน ปลายลิ้นที่สอดเข้ามาค่อยๆชิม เราเคยมีจูบแรกแต่ไม่หวานจนชื่นใจเท่าครั้งนี้ ลิ้นที่แตะโดนกันถูกพี่ยูตะดูดเล่นจนพอใจ
                    พี่ยูตะพลักออกจากจูบแล้วถอดเสื้อผ้าของตัวเอง เราอยากช่วยก็เลยลุกไปดึงเสื้อของพี่เขา เรากอดออกแกร่งตรงหน้าก่อนจะเม้นดูดที่ยอดออกสีชมพูของพี่ยูตะ

"เด็กดื้อ"

"วินดื้อแค่กับพี่ยูตะ"

"พี่ก็จะดื้อกับเราแค่คนเดียว  ดื้อแรกของเราคือพี่จะไม่จบมันแค่รอบเดียว"
                   พี่ยูตะดันเรานอนสอดนิ้วยาวเข้ามาในช่องทางรักที่ไม่เคยมีใครได้เข้าไป  เราจิกหลังของพี่ยูตะระบายความเสี่ยวของตัวเอง พี่ยูตะขยับนิ้วเข้าออกเบาๆ จากแค่นิ้วเดียวเพิ่มเข้าไปเป็นสอง

"เจ็บ  วินเจ็บ"
              พี่ยูตะจูบที่ริมฝีปากของเราแล้วส่งยิ้มมาให้  ดึงมือของเราไปสัมผัสกับแกนกายของพี่เขา เราลุกมานั่งก่อนจะโดนพี่ยูทำให้หน้าแดงด้วยการจับของเราสองคนขยับไปพร้อมๆกัน

"อื้ออออ...อื้อออออ...พี่ยูตะ"
                 พี่ยูตะปล่อยน้ำสีขาวออกมา ดันเราลงไปนอนแล้วสอดแกนกายใหญ่ลงมาช่องทางรักของเรา เจ็บกว่าที่คิด

"มันจะเจ็บแค่แป๊บเดียว พี่จะทำให้วิน..........ร้องขอพี่ไม่เว้นวัน"
                   ก้มลงมากระชิบที่ข้างหูทำให้ช่วงล่างต้องขยับไปด้วย เราครางออกมาอย่างอดไม่ได้  ยิ่งพี่ยูตะขยับแรงมากเท่าไรเรายิ่งครางจนเสียงดัง มันหวาบหวิวจนเราเริ่มต้องการให้มันมากกว่านี้ จะเก่งไปแล้วพี่ยูตะเนี่ย

"วินชอบ....อ้ะ....อะ....พี่ยูตะ...อ้ะ"

"คนดีของพี่ .... ซิ๊ดดดด .... อ่าห์"
                   เรากำลังโดนกระแทกอย่างไม่หยุดแรง ยิ่งอารมณ์ของพี่ยูตะเพิ่มมากเท่าไรยิ่งกระแทกลงมามากเท่านั้น  มือใหญ่จับที่แกนกายของเราขยับไปพร้อมกัน  ช่องทางรักของเราตอดรัดจนเราเองยังรู้สึก แกนกายใหญ่กระแทกใส่เรารุนแรงขึ้น  เรายิ่งครางดังจนกลัวห้องข้างๆมาด่า  พี่ยูตะเรียกชื่อเราซ้ำไปมา เราเองก็เรียกชื่อพี่ยูตะไม่หยุด

"วิน .... อ้ะ ..... ซิ๊ดดดดด .... วิน .... อ๊ะ"

"พี่ยูตะ .... อ๊ะ ..... อ๊ะ .... พี่ยูตะ .... วิน ... วิน .... จะปล่อยแล้วพี่ยูตะ"
                  พี่ยูตะก้มลงมาจูบเราพร้อมกับกระแทกที่ช่องทางรักแรงขึ้นขยับมือที่แกนกายของเราเร็วขึ้น จนในที่สุดก็ปล่อยน้ำสีขาวออกมาพร้อมกัน

"อ่าห์ ...."

"อ่าห์ .... ซิ๊ด .... วิน"
               หมดแรงด้วยกันทั้งคู่ พี่ยูตะถอดแกนกายออกก่อนจะสอดกลับไปอีกครั้ง เราตกใจที่พูตะจะเริ่มอีกรอบเร็วขนาดนี้

"มันยังออกไม่หมดครับ"
                 ปล่อยออกมาเมื่อกี้มันเยอะมากแล้วนะแต่เราก็ยอมให้พี่ยูตะสอดลงไปที่ช่องทางรักอีกครั้ง พี่ยูตะขยับอีกสองสามที่เราก็ได้รับน้ำอุ่นๆอีกครั้ง

"คนดีของพี่ ขอบคุณนะครับ พี่รักวินนะ"

"วินก็รักพี่ยูตะ"

               ดึงแกนกายออกไปแล้วแต่เรากับพี่ยูตะยังกอดกันไม่ยอมคลาย  ความคิดถึงสะสมในใจของเรามากมายขนาดไหนมีแค่เราสองคนที่รู้  









กลับฐานหลักด้วยนะคะ 
จุ๊ฟ.....

วันพฤหัสบดีที่ 23 มีนาคม พ.ศ. 2560

Roommate ... 10





"ผีผ้าห่ม........."
                ดึงผ้าห่มมาคลุมเราสองคนเอาไว้ แสงจากโคฟไฟรอดเข้ามาทำให้หน้าเตนล์ในตอนนี้ทั้งขาวแล้วยังอมชมพู ใช้ปลายนิ้วลูบที่ข้างแก้มของเตนล์ไม่หยุดผมก็ไม่รู้ว่าอะไรของเตนล์ทำให้ผมอยากจะหยุดกับทุกคนแล้วครอบครองมันแค่คนเดียว

"เคลียร์ให้แล้วตามสัญญา  กลับไปอยู่หอด้วยกันนะ"

"จะมีอีกไหมที่พาคนอื่นเข้ามา"

"ไม่มีอีกแล้ว  ไม่มีจริงๆนะเตนล์ แทจะไม่ทำแบบนั้นกับเตนล์อีกแล้ว"

"อย่างดีแต่พูด"

"อย่างอื่นก็ดี..................จะลองไหมละ"
                   ไม่ได้ตอบด้วยคำพูดแต่ส่งแขนมาคล้องคอผมรอช้าทำไมกันเตนล์ อนุญาตให้ขนาดนี้ ได้มองหน้าใกล้ๆแบบนี้แล้วยิ่งรู้สึกชอบดวงตาที่เป็นประกายของเตนล์มากขึ้นกว่าเดิมผมจูบลงไปที่เปลือกตาของเตนล์ก่อนจะลูบมันอย่างเบามือ

"เตนล์ครับ  เป็นแฟนกันนะ"

"ขนาดนี้ก็เป็นเถอะ  ทำตัวดีๆนะแทยงอย่าทำให้เสียใจ ไม่อยากร้องไห้ เตนล์เหนื่อย"

"สัญญา"
               มือที่เคยคล้องอยู่เป็นฝ่ายดึงขอบกางเกงของผมลง  รู้ไหมว่าทำแบบนี้จะไม่ได้นอนจริงๆอย่างที่ขู่ไว้ ก็ไม่รู้ทำไมคนตรงหน้าของผมถึงกล้าทำแต่นั้นแหละผมชอบนะ  ชอบที่เตนล์ไม่ทำตัวเป็นคนอ่อนแอบนเตียง

"เตนล์เหมือนคนอื่นๆของแทยงหรือป่าว"

"ไม่ครับ  เพราะคนอื่นทำเพราะอยากแต่คนนี้"
               ปัดผมที่บังหน้าของคนใต้ร่างไปถัดหู  ผมกดจูบที่หน้าผากของเขาก่อนจะแตะลงที่ริมฝีปากเบาๆแล้วถอดออกมา

"แต่เตนล์ทำไม"

"ทำเพราะรักครับ   เพราะแทยงรักเตนล์"
                 ยิ้มของเตนล์ช่างชวนหลงไหล  กับคนอื่นๆที่เคยทำผมไม่เคยเริ่มมันจากความอ่อนโยนไม่เคยจูบเบาๆค่อยชิมรสจูบเหมือนเตนล์ ลิ้นเล็กที่ตวัดเข้ามาในโพรงปากทำให้ผมใจสั่นจนต้องจับใบหน้าของเตนล์

"เป็นเมียแล้วเลิกด่าด้วย"

"เป็นเมียแล้วจะด่ามากกว่าเดิมอีก .......... จะเปลี่ยนใจก็ทัน"

"เปลี่ยนจากมีเสื้อผ้าเป็นไม่มีเสื้อผ้าจะดีกว่า"
                      ปัดผ้าห่มออกก่อนจะถอดของตัวเอง เตนล์ลุกมาถอดเสื้อของผมบ้าง ขาวมาก ทุกอย่างตรงหน้าของผมเตนล์ขาวจนผมสัมผัสที่ไหล่เล็กของเขาก่อนจะจูบลงไปริมฝีปากของผมแตะลงที่ต้นคอของเตนล์ เม้นดูดสร้างรอยแสดงความเป็นเจ้าของถึงเตนล์จะห้ามแต่ผมไม่ฟัง

"อื้ออออ  แทยง"
                ผมดันเตนล์ลงเตียงแล้วไล่จูบลงมาจนถึงหน้าท้องขาวที่ตอนนี้เกร็งจนผมรู้สึกได้ คนน่ารักของผมเอาแต่ร้องห้ามที่ผมเล่นกับร่างกายของเขา

"อื้อออ  แทยง อย่าเลียอื้อออออ"
               ปลายลิ้นซุกซนของผมชอบที่เลียไปรอบสะดื้อมันต่ำลงเรื่อยๆจนผมถอดกางเกงของร่างเล็กออก ใช้มือจับเข้าที่แกนกายของเตนล์มันสร้างเสียงครางหวานจะผมต้องแตะลิ้นลงไปที่รอยแยกของแกนกาย

"อะ....อื้อออ....แทยง...เตนล์....อื้ออออ"

"ครางออกมาที่รัก  ....  อยากฟัง"
                ครอบครองแกนกายจนเต็มปาก ผมค่อยดูดมันขึ้นลงสร้างความเสียวซ่านให้กับเตนลืได้มาก มือของเตนล์ดันไหล่ของผมเอาไว้เอวเล็กลอยขึ้นเหนือเตียงเล็กน้อย

"แทยง .... อื้อออออออ .... พะ .... พอแล้ว"
              ผมยังคงไม่หยุดการกระทำของตัวเอง  รูดขึ้นลงไล่เลียจนพอใจแล้วสุดท้ายเตนล์ก็ลุกมานั่งก่อนจะนอนลงครางอีกครั้งเมื่อทุกอย่างพุ่งมาถึงที่ปลายแกนกายแล้วปล่อยเป็นน้ำสีขาวออกมา

"อ่าห์ ... แทยง"
             ผมยันตัวเองไปกอดร่างเล็กเอาไว้  แล้วเตนล์ก็ทำให้ผมแปลกใจเขาถอดกางเกงของผมด้วยความเร็วมือเล็กๆจับเข้าที่แกนกายของผม เตนล์รู้ว่าทำยังไงผมถึงจะพอใจเขาถึงได้สัมผัสแกนกายของผมอย่างไงล่ะ

"หลังจากนี้ถ้าไม่เลิกเหี้ย  จะตัดทิ้ง"

"แล้วเมียจะครางยังไง"
              เตนล์ลุกขึ้นจากเตียงเดินไปปิดไฟดวงใหญ่ตอนนี้เหลือแค่โคฟไฟแล้วการเดินไปมาในห้องท่ไฟสีส้มตอนนี้เซ็กซี่จนเป็นบ้าไปแล้ว

"มานอนให้ผัวเอาได้แล้ว"

"ปากดีอีกแล้ว  ยังไม่ได้เป็นผัวเลย"
                 ขนาดตอนนี้ก็ยังกวนตีนกูไม่เลิกอ่ะเอาจริง  ผมดึงร่างเล็กมานอนบนเตียงแล้วคร่อมอีกฝ่ายไว้  เตนล์จับที่แกนกายของผมปลายนิ้วแตะลงที่รอยแยก ร้ายชิบหาย

"กูคนแรกปะ"

"ไม่สำคัญว่าคนแรกไหม  สำคัญแค่ว่าตอนนี้คนเอาเตนล์คือแทยงก็พอ"
                 โอโห้  !  เผ็ซ

"เมียแม่ง  จะฟัดให้ตายคาเตียง"
               เป็นอีกครั้งที่ก้มลงไป ช่องทางรักสีแดงสดตรงหน้าผมแตะลิ้นลงไปแล้วจึงจะสอดนิ้วแรกเข้าไป เตนล์ร้องครางเสียงดัง เพิ่มนิ้วที่สองเข้าไป

"แทยง  เข้ามา  ..... อือออ .... เตนล์"
                 ไม่เคยจะขัดใจคนบนเตียงอยู่แล้วยิ่งเป็นเตนล์ยิ่งไม่อยากจะขัดใจ  ผมส่งแกนกายของตัวเองผ่านช่องทางรักที่รัดแน่นจะผมขยับไม่ได้ ก็ถ้าถามว่ารู้ไหมผมก็บอกเลยว่ารู้

"ดีใจที่เป็นคนแรกนะ"

"คงจะดีถ้าเตนล์เป็นคนสุดท้ายที่แทยงจะทำแบบนี้"

"เตนล์ครับ  เชื่อใจกันนะ  เชื่อใจแทยงนะ"

"อะ ... อ้ะ ... แท ... แทยง ... อื้อออ ... อะ"
                ผมกระแทกลงไปที่ช่องทางรัก ยิ่งตอดรัดมากเท่าไรผมก็ยิ่งสอดใส่แรงมากขึ้นเท่านั้น  เสียงครางของเตนล์ยิ่งหวานจนผมอยากจะฟังซ้ำๆ  มือเล้กจิกที่แผ่นหลังของผมจนแสบไปหมดแต่ถึงยัไงผมก็ยังขยับอยู่แบบนั้น

"เตนล์ครับ .... อะ .... สุดยอดมาก"

"ทะ ... ทะ ...แทยง ... เตนลื ....เตนล์ .... เสี่ยว"
                พลิกให้เตนล์หันหลังแล้วยกสะโพกขาวขึ้น ผมกระแทกลงไปรุนแรงเตนล์จับหัวเตียงเอาไว้

"อะ ... อะ ... แทยง ... อ่า"

"ใกล้แล้วครับ"
                   ทั้งเร่งให้เร็วขึ้นแล้วยังกระแทกรุนแรงมากขึ้น เสียงของเนื้อกระทบกันกับเสียงครางของเตนล์สร้างความสุขในใจของผมจนไม่อยากจะเสร็จแต่แล้วมันก็ปล่อยออกมา

"อ่าห์ ..."

                เตนล์หมดแรงนอนลงไป ผมเองก็ทิ้งตัวทับเตนล์ไว้เช่นกัน ผมหายใจแรงมากพอกับเตนล์เอง ผมพลิกตัวเตนล์กลับมานอนกอดทั้งทีแกนกายของผมยังอยู่ในช่องทางรักของเตนล์  มันคาอยู่แบบนั้นจนผมหลับไป




++++++++++++++++++++++++++++++



อย่าลืมกลับไปเม้นที่ฐานที่ตั้งนะคะ